Aan de ketting

Altijd moet je dronken zijn. Daar gaat het om; dat is de hele kwestie. Om de vreselijke last van de Tijd die uw schouders breekt en U ter aarde doet buigen niet te voelen, moet U zich onophoudelijk bedrinken. Maar waaraan? Aan wijn, poëzie of deugd, net wat U wilt. Maar bedrink U.

Zo schreef Charles Baudelaire in Het Spleen van Parijs begrijpend over de behoefte van de mens om aan de dagelijkse realiteit te ontsnappen. Roesmiddelen brengen dan troost en verzachting, maar worden ook geroemd vanwege hun creativiteit bevorderende werking en het verscherpen van de waarneming. De roesmiddelen die daarvoor naast poëzie en deugd kunnen worden aangewend zijn even talrijk als gevaarlijk. Niet zelden worden eventueel als positief ervaren kanten van het gebruik betaald met een ongezonde afhankelijkheid van het middel. Verslaving is dan ook zowel een interessant literair als medisch onderwerp. In dit boek zijn een aantal beschouwende essays opgenomen over verslaving, maar het bevat in hoofdzaak essays over beelden van diverse vormen van verslaving in romans, film en poëzie, soms ook gekoppeld aan de biografie van de auteur. Het geheel wordt gecompleteerd met gedichten en originele fragmenten uit romans.