Trauma is het Griekse woord voor ‘wond’. Een lichamelijke aangelegenheid. Tegenwoordig kennen we het begrip ‘trauma’ óók of zelfs voorál als psychische verwonding. De bloedende geest. Een getraumatiseerd mens is zo bezien iemand die iets verschrikkelijks is overkomen, en daar last van blijft hebben, al is de traumatische gebeurtenis nog zo lang geleden gebeurd.

In lichamelijke zin kan een wond zich op uiteenlopende manieren manifesteren. Een wond kan ‘open’ zijn, of ‘toegedekt’, hij kan niet genezen, en verzweren of etteren, of met littekens helen. Het litteken kan lelijk zijn, of zelfs een nieuwe herstelpoging noodzakelijk maken (‘keloïd’). De wond kan langzaam ontstaan door voortdurende irritatie, met blaren als gevolg, of plotsklaps door heftig geweld van bijvoorbeeld een pistoolschot. Voor vrijwel al deze lichamelijke aspecten van een wond is wel een psychische parallel te bedenken. Het is daarom niet zo gek dat de wond als metafoor voor geestelijke pijn zo gangbaar is geworden.

In deze bundel wordt onderzocht op welke wijze trauma en de gevolgen daarvan in romans en films tot uitdrukking worden gebracht.

Lees onder de knop 'Inkijkexemplaar' een interview met de redactie in het katern Tijdgeest van Trouw.