Bruno De Roeck, geboren te Antwerpen,was van 1967 tot 1994 werkzaam in Nederland als schrijver, psychotherapeut, docent en beeldhouwer. In 1994 keerde hij terug naar Vlaanderen. Als beeldhouwer is hij autodidact. Hij geeft dingen die je niet onder woorden kunt brengen, beeldend vorm. In steen, brons, ijzer en vanuit ‘weggegooide’ materialen. Daarnaast loopt het schrijverschap als een rode draad door zijn leven. Schrijvend vanuit volheid en leegheid des harten, zoekt hij zijn weg door het leven. Herdrukken en vertalingen van zijn werk wijzen erop dat veel mensen daarin steun vinden om ook hun eigen weg te gaan.