De mens als verhaal

Dit boek introduceert een nieuw perspectief in de psychotherapie: de narratieve benadering. In deze benadering poogt de hulpverlener de verbeelding aan het woord te laten en, om met Kundera te spreken, 'landschappen te betreden die ontoegankelijk zijn voor het rationele denken': hartstocht, verlangen, wanhoop, onmacht, angst, woede, liefde en seksualiteit. De hulpverlener maakt daarbij gebruik van zijn 'narratieve weten': hij begint te vertellen om het onbekende een plaats te geven en met vreemde vertrouwd te raken, en maakt op die manier existentiële en psychologische vraagstukken zowel voor de cliënt als voor zichzelf beter hanteerbaar. Immers, de mens is niet alleen homo sapiens maar ook homo fabulans, verteller van verhalen. De auteurs beschrijven de werkelijkheid als een vertelde werkelijkheid. In hun theoretische verantwoording maakt de lezer onder meer kennis met ideeën uit het constructivisme, met het differntiedenken uit de Franse filosofie, met het begrip 'dissociatie' uit de hypnotherapie en met tekstanalyse en -interpretatie uit de literatuurwetenschap. Zij ontwikkelen vervolgens een model waarin het narratieve ook in de staf- en cliëntbesprekingen aan het woord kan komen: het team als therapeutisch medium. Een betoog over narratieve strategieën komt natuurlijk niet tot zijn recht zonder verhalen. In dit boek nemen voorbeelden en verhalen uit de praktijk van psychiatrie, psychotherapie en kinder- en jeugdhulpverlening dan ook een prominente plaats in.