Probleemgeoriënteerd denken in de orthopedie

Voor de (jonge) dokter zit een patiënt met klachten waarbij de primaire vraag is wat hem of haar mankeert. Artsen hanteren daarom doorgaans een probleemgeoriënteerd denkmodel om een goede diagnose te stellen. Om die reden is vastgesteld dat het geneeskundig curriculum een probleemgeoriënteerde invalshoek moest krijgen. 
Probleemgeoriënteerd denken in de orthopedie wil een basis bieden voor het aanleren en aanscherpen van het probleemgeoriënteerde denken in de orthopedische (poli)kliniek dan wel bij veel voorkomende klachten van het steun- en bewegingsapparaat op het spreekuur van de huisarts. Dit zal tot een betere implementatie van de orthopedische leerstof in de klinische praktijk moeten leiden.
In een vraag- en antwoordopzet wordt een klinisch probleem op systematische wijze uitgediept aan de hand van een gepresenteerde patiënt. Uitkomsten van anamnese, lichamelijk onderzoek en aanvullend onderzoek leiden tot een diagnose en behandeling. Deze klinisch analyses zijn buitengewoon verhelderend voor studenten, co-assistenten, arts-assistenten en huisartsen.