Dicht bij huis

Wat als ouders met een lastig, agressief of angstig kind bij jou aankloppen in de hoop dat jij daar iets aan doet? Wat wanneer kinderen verwaarloosd of mishandeld worden en met een melding binnen komen? Wat wanneer een kind in een pleeggezin of instelling woont omdat het thuis niet goed opgevangen kan worden? Besef je dan dat deze kinderen ook dan nog steeds ouders hebben? Ouders die een aandeel kunnen hebben in het ontstaan en in stand houden van gedragsproblemen, maar die ook een essentiële bijdrage kunnen leveren aan het oplossen daarvan. Ouders die in het leven van alle kinderen altijd cruciaal blijven.
Besef je dat wanneer deze kinderen los van hun ouders gediagnosticeerd en behandeld worden, zij de rekening betalen voor een proces waar ze zelf niet in de eerste plaats de verantwoordelijkheid voor dragen? En als je dat beseft, weet je dan hoe je met hun ouders kunt samenwerken en hoe je hen als bondgenoten bij de hulpverlening kunt betrekken? 
Dit boek zoekt het antwoord op deze vragen dicht bij huis, in het eigen gezin. Tussen het oude individugerichte werken van de hulpverlening en het nieuwe wijkgerichte werken van het ‘welzijn nieuwe stijl’ ligt verloren dat wat aan de oorsprong van het maatschappelijk werk lag: het gezinsgerichte werken.
Door relevante theorieën te combineren met informatieve onderzoeksresultaten, instructieve richtlijnen en verhelderende praktijkvoorbeelden probeert dit boek een praktische en inspirerende leidraad te zijn voor hulpverleners die werken met probleemkinderen en moeilijke gezinnen in het maatschappelijk werk, de (residentiële) jeugdzorg, de jeugdbescherming, de jeugdreclassering en de geestelijke gezondheidszorg.