Handboek persoonlijkheidsstoornissen

Sinds 1980, toen de American Psychiatric Association in de derde versie van haar Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM III) een tweede as opnam voor persoonlijkheidsstoornissen, is de aandacht voor deze stoornissen sterk toegenomen. Dat in 1994 de vierde versie van dit classificatiesysteem wordt gepubliceerd, de DSM IV, weerspiegelt het feit dat inmiddels in empirisch onderzoek en in de klinische praktijk veel ondervinding is opgedaan met de diagnose 'persoonlijkheidsstoornis'. Het Handboek persoonlijkheidsstoornissen geeft een overzicht en een kritische evaluatie van de actuele bevindingen ter zake. Daarbij dienen de meest recente classificatiesystemen, DSM IV en ICD-10, als uitganspunt. Aan de hand van gevalsbeschrijvingen worden de aldaar omschreven persoonlijksheidsstoornissen toegelicht. Voorts behandelt het boek de verschillende theoretische benaderingen die bij deze classificatie een rol spelen: de psychoanalytische, de leertheoretische, de cognitieve, de interpersoonlijke, de biologische, de testpsychologische, de persoonlijkheidspsychologische en Millons benadering. Het grootste gedeelte van dit handboek wordt echter in beslag genomen door het management van persoonlijkheidsstoornissen in de klinische praktijk. Op de psychodiagnostiek wordt uitgebreid ingegaan. De behandeling komt in algemene zin aan de orde en per persoonlijkheidsstoornis worden tips voor de therapie gegeven. Aan persoonlijkheidsstoornissen bij ouderen wordt afzonderlijk aandacht besteed. In een apart deel worden de persoonlijkheidsstoornissen in verband gebracht met sociaal-culturele thema's, zoals geweldsdelicten, middelenmisbruik, suïcide en relatiestoornissen. Het boek sluit af met een kritisch integrerende beschouwing en een vooruitblik naar de DSM-V en de ICD-11. Van dit oorspronkelijk Nederlandse boek is simultaan een Engelstalige editie verschenen bij uitgeverij John Wiley, New York.